- ABDERA
- I.ABDERAoppid. Hispan. Baeticae in orâ Australi regni Granatensis, ab Almeriâ (quae in Episcopali sede succeffit) 9. leuc'. in Anstrolzbicum. Aliquibus Abdara, fed Abdera Pomp. Melae, l. 2. c. 6. cui tamquam Hifpano, magls fidendum cenfeo. Quin et Steph. Α῎βὂηρα πόλις τῆς λ᾿βηρίας. Hodie cum articulo, Aladra, pro Alabara. Strabon. l. 3. Α῎υδηρα, φοινίκων κτίςμα καὶ ἀυτή, Audera etiam ipsa Phaenicum opus. longit. 18. 12. latitut. 36. 30. vide Marin. Sicul. l. 20.II.ABDERAurbs est Thraciae maritima, non procul a Neffi fluminis oftio, a Teiis Olymp. 31. condita, hinc natum proverbiale aenigma, Α῎βδηρα καλὴ Τηιων ἀποικία, Abdera pulchra Teiorum Coloma; quô fignificamus, non deeffe, quo confugiamus, si quis praeter modum pergat effe moleftus; de quo vide Voff. ad Melam. p. 35. Dicta ab Abdero, Herculis deliciis, a Diomedis equis dilacerato, et ibi humato; in cuius honorem, Hercules, poftea quam pugnaflet cum Diomede, Abderam condidit; quae poftea collapsa Clazomen a Clazomeniis ex Asia venientibus, qui eam in maiorem formam redegerunt, vocata est. Sequentibus temporibus Astrizza, hodie Asperosa dicitur. Solin. c. 10. ab Abdera Diomedis sorore conditam scribit, et, et cognominatam. Eius meminit Ovid. in Ibin.Aut te devoveat certis Abdera diebus.Ephoro tamen Α῎βδνρα plurali numero. Sic et Pomp. Melae l. 2. c. 2. Urbs quam soror eius suo nomine appellavit Abdera. Hîc lacus Biston prope, in quo nihil supernatat, reste Plin. l. 4. c. 11. et Pomp. Melâ. Populi Abderita, et Abderitani, hinc adagium Abderitica mens. Abderitanos enim stupori mentis obnoxios scribit Cic. l. 1. de Nat. Deorum. Plin. quoque l. 25. c. 8. apud Abderam Pascua esse testarur, in quibus equi pasti in rabiem vertuntur, quemadmodum apud Potniam asini. Martial. l. 10. Epigr. 25.Abderitanae pectora plebis habes.Imperium Abderiticum. Cicer. l. 7. Ep. 7, ad Attic. Laudat Mela l. 2. c. 2. Abderam, quod Democritum Phzsicum tulit. Atqui non solum Philosophum hunc urbs ista dedit, verum et Protagoram, et Anaxarchum; praeterea Hecataeum historicum, et Nicaenetum, plurimosque alios insignes viros, ut merito dixerit Stephanus, Πλε̑ιςοι Αβδηρίται ὑπό τῶ πινακογράφων ἀναγράφονται. Cum in omnium illustrium virorum catalogis crebri passim essent Abderitae. Nescio itaque quate Iuvenalis l. 4. Sat. I. hanc Vervecum patriam vocet, nam quod mulri apud Abderitas insani nascerentur, aut fierent, quis hoc stpori tribuat? cum insania non hebetes et stupidos, qui nil habent quod perdant, fed maxima plerumque invadat ingenia. Quamvis autem Hippocrates, l. 3. Epidem. complurium Abderitarum meminerit, quorum febres coniunctae fuerint cum delirio, non tamen ex. tam inamoeno morbo natum esse puto proverbium illud de malo Abderitico; sed potius ex affectu iucundissimo, qui ipsorum febribus succedere solebat, ut testatur Lucian. de Conscribend. Hist. Omnes namque Musicae et Poeticae studebant; catmina Poetarum recitantes sibi invicem, et passim in plateis histrioniam agentes. Tam elegans insania non cadit in erassos et pituitosos, nedum in vervecea capita, quae (si verum est paradoxum Stoicum) femper delirant. Voss. in Melam p. 135. A soricibus ranisque novas sedes quaerere coacti, in Macedoniam pervenerunt, ubi a Cassandro benigne recepti, A. M. 3650. vide Cael. Rhodig. l. 16. c. 31. Arrianum, l. I. Lloyd.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.